Czasownik jest bardzo ważną częścią mowy. Bez orzeczenia nie ma zdania. Nie uciekniemy od czasowników w żadnym języku, we włoskim również.
Włoski jak wiele języków używa czasowników być i mieć do tworzenia czasów złożonych, więc od nich zaczniemy.
Być czy mieć? Avere o essere?
najpierw avere
io ho
tu hai
lui/Lei/lei ha
noi abbiamo
voi avete
loro/Loro hanno
Pamiętajcie, że h jest nieme, więc go nie wymawiamy.
Essere
io sono
tu sei
lui/lei/Lei è
noi siamo
voi siete
loro/Loro sono
Poćwiczcie, odmieniając przez wszystkie osoby następujące wyrażenia, odmieniając będziecie mieć całe zdania ułożone: avere paura, avere un libro, avere un lavoro, avere un esame a scuola, avere un cane;
Essere polacco, essere una donna, essere un buon amico, essere in vacanza, essere stanco.
W słowniku poszukajcie znaczenia 🙂
Chciałabym przy okazji wprowadzić tutaj czasowniki modalne, które zazwyczaj nie są omawiane na tej samej lekcji, ale nie widzę przeciwskazań, aby je połączyć w jednym wpisie.
Czasowniki modalne, to oczywiście móc, chcieć i musieć, czyli po włosku potere, volere i dovere. Ich odmiana jest następująca:
io posso/voglio/devo
tu puoi/vuoi/devi
lui-lei-Lei può/vuole/deve
noi possiamo/vogliamo/dobbiamo
voi potete/volete/dovete
loro-Loro possono/vogliono/devono
Poćwiczcie sami:
non potere gridare qui, volere fare una cosa importante, dovere essere a casa per il pacco.
Będzie jeszcze na pewno wiele wpisów nawiązujących do tych czasowników, także nie martwicie się, jeśli nie oswoiliście się z nimi od razu.